Why I think about GLEE

Ngayon nalang ako ulit nagblog. Ang dami ko nang thoughts na naiisip na di ko nalalabas because the status bar in facebook isn't really working. FB notes? Naaah. So since there are so many things that I hate, I just decided to put it all down here on this blog.

What is Glee? Glee is the show about high school kids basically doing what high school kids are supposedly doing (getting pregnant, coming out of the closet, doing drugs, taking the glee club seriously enough to have a drama-comedy show about it). The main actors are basically looked down on by other students since the glee club has a reputation of harvesting nerds and geeks (they now refer to as "gleeks").

At first, the show claimed it wasn't like any musical you've seen before. No sudden singing in the middle of an argument, no musical number whenever it rained, and especially no moving sets. They sang because they had to; A rehearsal, an act, show, whatever. Basically, it wasn't anything like High School Musical, which I actually think is better since walang arte arte, kanta kung kanta, random kung random, just like how ACTUAL musicals are supposed to be. When you say musical, importante yung element na bigla nalang magbbreak into song and dance, getting that warm fuzzy feeling whenever the actors reach the climax of the song, and just having an overall out-of-reality feeling. Glee eliminated that element making it not really a musical, but simply a show bombarded with song and dance rehearsals. It's stupid. I think they ran out of why-do-we-need-a-rehearsal-again ideas, so little by little they added random musical numbers like the teacher guy suddenly having a song and dance before going to sleep, or the famous 2nd season appearance of Charice Pempenco (or however you spell it) where this brunette (the girl with the really strong male features) suddenly sings in the bathroom, or the time that same brunette was in the auditorium with her mom singing Lady Gaga's Poker face. Woah, hold on. Your mom knows all the words to poker face?

The show has many different characters from different states of life. There's the cheerleader, the jock, the paraplegic, the fat one, the gay dude, the Asian girl, it's like halo-halo over there, man. Let's say that's just how the show is supposed to be; everybody helping each other out and being nice no matter how dominating you could be walking down the hallway while shoving nerdy kids in their lockers. Man, that would be so gay in real life. Sorry guys, but that just would never happen.

Lets cut it here for now. Those are just some of the things that I noticed about glee. I don't know about your opinion, but I think Glee is trying too hard. Cut the crap Glee staff. End it with the fat girl dying or something.

Plurk

Plurk is a website where you can place any status message you want and people would react to it. Bat sa YM di ganun? Kasi hindi siya Plurk. *bow*

Beowulf: ang taong bakal

Sumikat ang araw... Unti unti kong dinilat ang aking mata. Pasado tanghali na pala. "Hijo de! Nahuli ba ako sa oras!? Samantalang maaga naman ako nahiga kagabi! Pasado tanghali na, nalampasan ko ang oras ng pag gising ko! Shet!", aking sinabi sa sarili. Inabot ko sa aking kanluran ang remowt kontrol. Pinindot ko ang berdeng butones nito at ilinipat ang telebisyon sa HBO. Beowulf ang palabas... Kauumpisa lang. Maganda ang babae dito. Pinanuod ko pa lalo.

Tangina ang galing nung part na nagkwento na si beowulf! Kasi ganito, 3D yung pelikula pero yung itsura nung mga karakter nakabase sa totoong itsura nung aktor na nagboboses. Andun nga si Angelina eh, halos hubad na siya dun. Lagi naman kasi gusto ng mga tao na halos hubad na siya e. Anyway, nagkwento si Beowulf. Tas sobrang tigas pala niya. As in. Tigas talaga. Nakipagswimming siya sa isang malakas din na tao. 4 na araw daw sila lumangoy. Tas pinapakita na habang lumalangoy siya, may mga sea monster na sumusubok kumain sakanya. Tangina habang nakikipagkarera siya pumapatay siya ng mga sea monster. Sobrang tigas talaga. Para siyang imortal. Tas ayun, gamit lang nyia maliit na kutsilyo para patayin yung mga monster sa sea. Sinasaksak niya sa mata. Tas may isa, linunok siya! Tas alam mo nangyari? Tumagos siya sa mata! Tangina nagulat nga ako eh. Pero keri lang. Tas ayun, eventually natalo siya. May mermaid kasi na chicks eh. Nadistract siya. Pero kahit na. Close fight parin yung langoy nila.

Ang lupit ni Beowulf. Sorbang tigas niya. Feeling ko kaya niya labanan yung mga brusko sa 300 tas mapapatumba niya lahat. Siguro mahihirapan lang siya kay Leonidas. Pero kasi pareho silang balbas sarado pati may 8 pack. Pareho pa silang King. Tangina. Close fight din yun. Pero pusta ako kay Beowulf. Beowulf ruuuuuuulz!!!!

WOOOOOOOOOOOOOOOH. (mega sigh)

I arrived at around 6 today. I just came home from batangas with the Lboys since last sunday (thanks Kei and the rest of the Miki family). I read something online and I was like... What the fuck? Kailangan ba talaga? Haha. Apektadong apektado kasi ako eh. Nakakaburat lang mabasa. Wala namang masama, pero sobrang kumukulo dugo ko pag nababasa ko. Lalo na pag nagagatungan pa. Im sorry. Kailangan ko lang ilabas lahat ng burat ko dito sa entry na to. Tangina talaga. Nakakabadtrip. Hindi naman kailangan eh. Anyway. Napagod ako sa trip. I was the one who drove home. Kaya siguro mainit ulo ko. Pagod eh.

Dahil marami tayong bagay na pinapalampas...

Astig talaga mga dinosaurs. Kasi ang lalaki nila eh. Tapos para silang killing machines. Pano kung may dinosaur talaga na cyborg. So killing machine machine. That's like 2 times more astig. Dapat ang Japan gumawa ng dinosaur na robot na gumagalaw talaga. Pero yung mga good dinosaurs lang. Parang brontosaurus. Tapos lalagay nila sa isang cyber zoo. Merong robot na tao, robot na ipis, robot na daga, robot na isda, robot na ibon, robot na gagamba, robot na elephant, robot na giraffe, lahat robot. Tas main attraction yung robot dinosaur. Kahit isa lang siya. Mahilig kasi ako sa dinosaurs nung bata ako e. Maraming beses ko pinanuod ang Jurassic park nuon kasi sobrang astig ng mga dinosaur. Bat kaya ganun. Kung ano yung astig para sayo palaging wala na. Palaging patay na o extinct. Or dahil lang ba sila nagiging astig kasi extinct na? Kasi patay na? Kailangan pa ba natin hintayin mamatay mga bagay bago natin maapreciate? Think about it. Yeah. Oh yeah.

Pagkain na napakalupit sobrang kailangan niyo mabasa to tangina

Tapos na ang pasukan. Malamang di lang ako nagbblog tungkol sa ganito. Parang di ako makapaniwalang wala nanamang pasok. 'Di ko pa tuloy maenjoy ng todo. Pero ok lang. Magssink in din sakin to. Ngayong summer gusto ko kumain ng ibat ibang klase ng pagkain. Gusto ko ng mga pinoy na pagkain na karne. Ayoko ng gulay. KARNE. Hindi karne na bastos, pero KARNE. As in BAKA or BABOY. Hindi KARNE ng TAO. Sige balik tayo. Gusto ko ng Caldereta na may cheese. Gusto ko ng maasim na maasim na sinigang na baboy or sinigang na baka. Gusto ko ng Kobe beef steak na may mashed potatoes sa tabi. Gusto ko ng Charcoal grilled hotdogs on a stick. Gusto ko ng Chicken terriyaki. Gusto ko ng beef gyudon. Gusto ko ng Ham and Egg sandwich na may cheese. Gusto ko ng double quarter pounder with cheese. Gusto ko ng cheese. Gusto ko ng pagaking tunay. Gusto ko masarap. Gusto ko pag hiningi ko handa na ibigay. Gusto ko pag kinain ko para akong nasa ulap. Gusto ko ng karneng napakalambot. Yung parang lumalabas pa yung katas. Gusto ko yung kanin sa pandan nakabalot. Gusto ko para akong kumain sa labas. Gusto ko yung savory yung lasa. Gusto ko karneng karne talaga. Gusto ko kainin lahat magisa. Gutom na ko. Tangina.

Chooooaoooaoaoaong

Malapit na matapos ang paghihirap ko. Bukas at sabado nalang, malaya nanaman, summer nanaman, kalokohan nanaman, barkada nanaman, inom nanaman, tambay nanaman, lahat nanaman. Every time parating na ang bakasyon parang napaka exciting. Naiimagine ko na gising ako hanggang 5 na umaga, nanunuod ng TV with my friends like I used to. Or minsan naman, nostalgic ako sa mga bahay ng kaibigan ko na tinatambayan ko dati tuwing summer. Or naaalala ko na nung summer nung taon na to ganito ganyan ginawa ko tas parang ang sarap nung feeling. Pero pag summer na talaga, di mo na nararamdaman yung ganung sarap. Parang wala lang. Okey, summer na, wala akong pera kasi walang baon, mga kaibigan ko asa ibang lugar nagbabakasyon kasama pamilya blah blah blah. Parang pag wala kang magawa sa iisang araw ng summer, parang ang laking kasayangan.

Sana may device na nagccapture ng nararamdaman ng isang tao at the moment. Kasi pag naaalala ko yung mga summer dati, parang napakasaya nung feeling. Pero pag iisipin ko talaga, hindi naman talaga ganun kasaya, parang lang. Kasi nakaraan eh. The best feeling in life is yung mga nakaraan. Kaya sana nga may ganung device. Para pag may current kang nararamdaman, pwede mo icapture gamit yung machine na yun. Tapos a few years into the future pag may naalala kang memory, pwede mo gamitin yung device para mafeel ulit yung feeling na nafeel mo dati. Ang saya siguro nun. Hinding hindi mo na makakalimutan mga feeling na nangyari sayo. Like yung feeling nung sinagot ka ng gelpren mo, or yung feeling nung kinasal ka, or yung feeling nung  pinanganak yung una mong anak, nung time na naospital ka, nung tinuli ka and all other feelings na once in a lifetime. Gusto ko sila icapture lahat. Kahit macapture ko lang yung feeling pag gumraduate ako. Tas pwede mo rin pala sana ishare yung feelings mo gamit yung device sa ibang tao para mafeel din nila. Kunwari gumraduate ako, tas maccapture ko yung feeling gamit yung device. Pag magkaanak na ako, ipapafeel ko sakanya yung feeling para mapursige siyang gumraduate. Edi yun. Masaya na lahat. SCHOOL SUCKS.